Færsluflokkur: Menntun og skóli

Námsefnið í gegn um listir og leik - Opinn dagur í Lækjarbotnum.

waldorf opid husAf því að ég hef stundum sett út á listaleysið í skólakerfinu þá get ég hreykinn sagt að ég iðka það sem ég predika og þegar dóttir mín komst á skólaaldur að þá kom lítið annað til greina en waldorfskóli.

Hún gengur í waldorfskólann í Lækjarbotnum og bræður hennar í leikskólann á sama stað.

Waldorf kennslufræðin vill nálgast námsefnið í gegn um listir og leik.  Útivera og hreyfing er meiri en kyrrseta.  Þau líka læra formteikningu samhliða stærðfræði og ég bendi sérstaklega á að þessi svakalega flotta op mynd á plakatinu (t.v.) er úr 10 ára bekk.   

Ég skrifaði reyndar aðsenda grein um skólann sem kemur í Moggann á morgun, laugardag, en þennan sama dag er opinn dagur hjá waldorfskólanum í Lækjarbotnum.

Ég hvet ykkur, sem ekki eruð að meika almenna skólakerfið og eruð með börn sem nálgast skólaaldur, að mæta og kynna ykkur litrófið.

Og líka ykkur sem eruð að meika hið almenna skólakerfi að mæta og kynna ykkur líka litrófið, því það er eins með waldorfskólann og hinn almenna ríkisskóla að hann þarf ekkert endilega að henta öllum.  Þessvegna er gott að vita litrófið.

Lækjarbotnar eru á leiðinni frá Reykjavík til Hveragerðis, alveg við byggð borgarmörkin en samt úti í sveit. Upp brekkuna og beygt til hægri rétt eftir Heiðmörk. 


Sjálfsbjargarbörnin - Frægasta listasmiðja heims

Árið 1982 var listamaður nokkur, Tim Rollins að nafni,  fenginn til að sjá um sérkennslu eftir skóla í Bronx sem kallaðist "Art and Knowledge workshop" en breyttist svo  í sjálfstæða listasmiðju sem hlaut nafnið "Tim Rollins & KOS" (Kids of Survival)".

Rollins fékk til sín unglinga sem áttu erfitt uppdráttar í hefðbundnu námi og byggði hann kennsluna á lestri bókmennta og myndlistarsköpun.

timKOS   Rollins Dracula   Myndirnar hér að ofan eru af Rollins og nokkrum af meðlimum KOS.  Málverk þeirra frá 1983 eftir bók Bram Strokers, Dracula, er til hægri.

Þessi smiðja byggist á samstarfi allra sem að henni komu, bæði í vali á lesefni og úrvinnslu.

Rollins_AmerikaUmbylting varð í sköpunarferli KOS strax að ári þegar nemendurnir tóku að rífa síður úr bókum sem þau lásu og máluðu á þær myndir.

Annað mikilvægt skref í þróunarferlinu varð svo eftir að þau lásu bókina Amerika eftir Franz Kafka að einn nemandinn málaði lúður og tóku allir undir og til varð sögulegt listaverk, Amerika 1 frá árinu 1984 (sjá mynd að ofan) sem er nú að finna í mörgum listasögubókum um níunda áratuginn.

Rollins_GosiUpp frá því hafa Tim Rollins og sjálfsbjargarbörnin unnið með þessum sama hætti. Þ.e. að lesa sögulegar bókmenntir, ræða innihald þeirra og vinna síðan listaverk, hvort sem það endar í málverki eða skúlptúr eins og myndin hér til hliðar sýnir.

Verkið heitir The Adventures of Pinocchio (Ævintýri Gosa) frá 2002 og má sjá tvö augu máluð á drumbinn.

Tim Rollins & KOS eru nú að sýna í Lehman Maupin í New York City. 

Rollins_Where do we go from here 08Listaverkin á sýningunni eru abstrakt og öllu mínimalískari en áður hjá hópnum, eins og myndin hér við hlið sem heitir "Where do we go from here"  og er frá árinu 2008. Enda er þetta ekki sami hópur lengur. KOS endurnýja sig reglulega. Unglingarnir fullorðnast og fara sínar eigin leiðir.  Margir þeirra hafa farið í frekara nám s.s. listnám.

Tim Rollins & KOS er lifandi dæmi um mikilvægi þess að gefa listum veigameiri þátt í allri kennslu.


Hvers vegna ég er ekki málari

frank ohara Það sagði mér skáldkona í gær að hún hafi farið á ljóðakvöld og þar var stappað út úr dyrum. Fólk er augljóslega farið að leita í einhver dýrmætari gildi en fyrir mánuði síðan.

Þess vegna og í tilefni aldarminningar Steins Steinarr þar sem Lesbók er undirlögð ljóðalist hans ætla ég að birta eitt af mínum uppáhalds ljóðum sem ég m.a. hef notað mikið í kennslu.

Ljóðið er eftir bandaríska Beatnikk skáldið Frank O´Hara "Why I am not a painter" sem er eftir  frá árinu 1961. 

Frank O'Hara (1926-1966)

Why I Am Not a Painter

I am not a painter, I am a poet.
Why? I think I would rather be
a painter, but I am not. Well,

for instance, Mike Goldberg
is starting a painting. I drop in.
"Sit down and have a drink" he
says. I drink; we drink. I look
up. "You have SARDINES in it."
"Yes, it needed something there."
"Oh." I go and the days go by
and I drop in again. The painting
is going on, and I go, and the days
go by. I drop in. The painting is
finished. "Where's SARDINES?"
All that's left is just
letters, "It was too much," Mike says.

But me? One day I am thinking of
a color: orange. I write a line
about orange. Pretty soon it is a
whole page of words, not lines.
Then another page. There should be
so much more, not of orange, of
words, of how terrible orange is
and life. Days go by. It is even in
prose, I am a real poet. My poem
is finished and I haven't mentioned
orange yet. It's twelve poems, I call
it ORANGES. And one day in a gallery
I see Mike's painting, called SARDINES.

sardines

"Sardines" eftir Mike Goldberg frá árinu 1955. 


Innskráning

Ath. Vinsamlegast kveikið á Javascript til að hefja innskráningu.

Hafðu samband