Fljótt og ódýrt

Áhugavert á forsíðu Morgunblaðsins í gær, grein þar sem íbúar nýju fjölbýlishúsi í Kópavogi kvarta yfir höllum og göllum á húsinu. Það þarf svosem ekki að leita langt til að finna svar við því hversvegna nýbyggingar (ekki bara í Kópavogi) eru meingallaðar.  Hér eru einfaldlega lægstu tilboðin sem ráða því hver fær verkið og ef þau eiga að gera sig að þá þarf vinna og efni að vera í lámarki. Og ekki er verra að  kaupa ódýrt vinnuafl að utan til að geta haldið sér í samkeppninni. 

Fyrir nokkrum dögum átti ég í samtali við mann sem sagði upp starfi sínu hjá byggingarverktaka vegna þess að hann gat ekki lengur horft upp á vinnubrögðin. Hann sagði mér að uppsláttur utan um steypu sem á að harðna í allavega viku er tekinn af eftir 2 - 3 daga og veggir málaðir á meðan steypan er hálfmjúk. Flotað gólf sem á að vera við kulda til að harðna eðlilega er í hækkuðum gólfhita til að flýta þornun (og skemma undirlagið).  Og þannig voru sögur þessa manns.

Þetta er afar slæm þróun, en verðum við ekki líka að taka ábyrgð á henni? Eða viljum við ekki að hlutir séu gerðir fljótt og ódýrt? 

Og hvernig er með matinn? Við viljum borga sem minnst fyrir fiskflakið þannig að fiskframleiðendur svara því með því að fylla fiskinn af vatni og fiskurinn sýnist þéttur og ferskur en verður ekki að neinu nema vökva í ofninum. Hið sama má segja með kjúklinginn. Eða brauðið og morgunkornið sem er fyllt með lofti. Hefurðu mulið seríósið niður í hafraflögustærð og séð hversu lítið magn af korni er raunverulega í kassanum? "Hollt og gott" - Þvílíkur brandari.