Blah, blah, blah.

Ég er yfirlýstur aðdáandi Svissneska listamannsins Philippe DeCrauzat.  Hann er ungur og sprækur formalískur óþekktarormur.

Adam E. Mendelsohn listgagnrýnandi hefur hitt á naglann á höfuðið þegar hann skrifaði um verk DeCrauzats í Art Views. 

Ein skemmtilegasta umfjöllun sem ég hef lesið í langan tíma, enda Mendelsohn augljóslega líka óþekktarormur.

   

For blah blah blah blah blah blah blah, Philippe DeCrauzat, blah blah, blah Plate 28 blah blah blah. Blah blah blah boring, blah, blah thinly vieled intellectual blah blah. Blah blah blah-blah, blah blah; blah blah blah Op-Art. Blah blah blah, blah blah, grid, propaganga and blah. Blah blah blah, glib and blah blah. Blah blah blah blah blah blah blah retinal blah blah utopian such as Michael Scott

Blah strategies blah blah references, Joy Division and Muybridge. Blah blah blah French, blah blah. Blah, blah-blah-blah, blah and blah. Blah A Square (2006) Decrauzat¹s blah blah blahing, blah blahs. Blah blah, blahing and blahs blah to blah. Pulsar (2004) and The Primitives blah blah glass boomerang¹s placed just so. Blah blah de blah blah blah (blah blah blah blah blah) - blah blah. Blah 2-dimensional to 3-dimensional blahs blah blah blah. If blah blah blah, than blah blah blah blah. Blah blah such as Untitled (2006), blah blah blah blah. Blah blah, blah blah blahs - blah blah, blah and blah. Blah blah film loop which didn¹t work, blah blah blah te blah te dah.

When I blah blah blah blah, it blah blah blahed. Blah blah blah blah, Peter Saville, blah blah blah. Blah blah blahed, of blah blah Joy Division track called Substance - blah blah blah, blah blah blahed blah de blah. Blah blah blah blah John Armleder, Francis Baudevin John Trembley, and Sidney Stucki blah, blah blah 70¹s blahed and blah. Plate 28 blahed with blah and blah, but blahed over blah and blahying. Blah, blah blah - blah blah blah blah blah blah. Blah, blah: blah blah blahying with blah blah blah. Blah blah.

Adam E. Mendelsohn

Sean Penn - Næstbesti leikari í heimi

Sean Penn er frábær leikari og sennilega einhver jafn besti kvikmyndaleikari samtímans.

Ég féll fyrir honum strax þegar hann lék dóphausinn Spicoli í Fast times at Richmont high (1982) sem er ógleymanleg háskólaköltmynd.

Hann var líka flottur í Bad Boys (1983) og hann hélt uppi stríðsmyndinni Casualties of War (1988) sem vondi gaurinn.

Í myndinni The Falcon and the snowman(1985) sýndi hann þó fyrst hvers megnur hann var og hefði vel átt inni óskarstilnefningu sem svikahrappurinn Daulton Lee þótt hann hefði ekki átt verðlaunin skilið.

Penn er nefnilega leikari sem alltaf virðist skila næstbesta hlutverki ársins.

Hann var með næstbesta hlutverkið árið 1995 sem Poncelet hinn dauðadæmdi í Dead man Walking á eftir óskarsverðlaunahlutverki Nicholas Cage í Leaving Las Vegas.

Jafnvel í eins lélegri mynd og HurlyBurly (1998) átti Penn stórleik, en ekki eins góðan og Ian McKellan í Gods and Monsters.

Árið 1999 var Kevin Spacey með besta hlutverkið sem gaurinn sem snappaði en varð um leið heilbrigður í American Beauty, en Penn með næstbesta hlutverkið í Sweet and Lowdown þar sem hann lék einmitt næstbesta gítarleikara heims.

Túlkun Penn á hinum þroskahefta Sam í I am Sam (2001) var ekki alveg eins áhrifamikil og túlkun Russels Crowe á geðklofanum með fallega hugann í A Beautiful mind.

Ég verð líka að viðurkenna að mér þótti Ben Kingsley eiga besta hlutverk ársins 2003 sem tilfinningabældi músliminn Massoud Behrani í House of Sand and Fog en Sean Penn átti næstbesta hlutverkið  sem skaphundurinn Markum í Eastwood myndinni Mystic River sem hann svo hlaut óskarinn fyrir.

Og núna fær Sean Penn óskarsverðlaunin á ný sem Milk í Milk en hefur horft á flest önnur verðlaun renna til Mickey Rourke í The Wrestler þetta árið.  Ég á eftir að sjá báðar myndirnar en ætla að ná þeim í þessari viku og sjá hvort Penn sé enn og aftur með næstbesta hlutverk ársins, eða ekki.

Viltu vinna milljarð? sigraði

Fyrst þarf að sigta Kristján og Kjarval frá áhugamönnum

Auðvitað var það furðulegt á sínum tíma þegar listaverkin fylgdu með bönkunum í kaupbæti.  En nú eru bankarnir aftur komnir í ríkiseigu og listaverkin með.

Samkvæmt plani að þá verða bankarnir seldir einhverntíman seinna. Allavega þegar XD kemst aftur við völd. Og þá þarf að passa að endurtaka ekki sömu vitleysuna og gleyma menningarverðmætum sem bankarnir hafa áskotnast gegn um tíðina.

Hins vegar er ekki svo auðvelt að láta safneignina yfir í hendur Listasafns íslands eins og ýjað er að í annarri grein um málið undir titlinum Listaverkin; mistökin ekki endurtekin. En þar bendir Katrín Jakobsdóttir Menntamálaráðherra á að höfuðlistasafninu skorti starfsfólk, geymslu og sýningarrými til að geta sinnt safneign bankanna.

Í eigu bankanna eru margir gullmolar úr íslenskri myndlistarsögu, en þar er líka tonn af dóti sem á ekkert erindi inn í safneign Listasafns Íslands.

Þarna eru verk eftir frístundamálara, vini og vandamenn einhverja bankastjóra og jafnvel verk sem hafa verið tekin óskoðuð upp í skuldir. 

Listasafn Íslands er auðvitað ekki geymsla og því þyrfti fyrst að fara í gegn um safneign bankanna, verk fyrir verk, sigta Kristján og Kjarval frá áhugamönnum og meta hvað eigi heima í safneign höfuðlistasafnsins og hvað ekki.

Vill listaverk bankanna í ríkiseigu

Að sjá Tómt

Vegna breytinga á opnunartíma Gallerís Turpentine að þá lýkur sýningu minni "Tómt" á morgun en ekki sunnudag, eins og fyrirhugað var.  Verð að segja að sýningar í gallerínu eru allt of stuttar. En hvað um það að þá er síðasti sjens að sjá sýninguna á morgun á milli 13 og 17.

Birti hér með hluta af umfjöllun Rögnu Sigurðardóttur um sýninguna sem var í Mogganum 16. febrúar síðastliðinn. Þótti hún hafa ágætis yfirsýn á verkin.

Ransu hefur á ferli sínum einbeitt sér að því að skoða abstraktlist, pop-list og op-list og leitað fyrir sér með möguleika lita, forma og efnis. Hér eru ekki notaðir olíulitir, penslar og strigi heldur akrýlmálning, rúlla og krossviðarplötur. Litaspjaldið liggur á sviði iðnaðarframleiðslu og vísar til ákveðinnar afhelgunar á málverkinu og efnisnotkun undirstrikar enn frekar stöðu málverksins sem hlutar meðal annarra hluta í nútímaneyslusamfélagi.

Lögun málverkanna er óregluleg og minnir á risastórar, uppstækkaðar slettur, en slettan sem fyrirbæri á myndfleti hefur áður verið viðfangsefni Ransu og vísar til aðferða athafnamálara á 20. öldinni eins og Jackson Pollock sem slettu málningu á myndflötinn. Hér er slettan tekin úr upprunalegu samhengi sínu og birtist á nýjan hátt, rænd tilviljanakenndum eiginleikum sínum minnir hún á að á endanum var slettan orðin að markaðssettu vörumerki.

En á sama tíma og Ransu undirstrikar tilvist listaverksins sem markaðsvöru koma fram önnur sjónarmið í verkum hans, í titlinum „Tómt“, þar sem áhersla er lögð á andleg gildi (...)

(...) Í fréttatilkynningu með sýningunni bendir Ransu á að í stærra samhengi má sjá tómið birtast í þeirri ofgnótt og síbylju listaverka sögunnar sem stöðugt eru sett fram og sýnd samkvæmt viðteknum gildum vestræns samfélags. Í heild spyr sýning hans áleitinna, tilvistarlegra spurninga um einstaklinginn og listina.

Breskir ljósmyndarar mótmæla nýjum lögum um varnir gegn hryðjuverkum sem skerða frelsi þeirra og eru hrópandi vísir á misnotkun yfirvaldsins

Bretar herða enn lög í baráttu sinni gegn hryðjuverkum og skerpa um leið á stóra-bróður-samfélaginu.

Ný lög tóku gildi í Bretlandi á mánudaginn sem gefa lögreglu leyfi til að banna hverjum sem er að taka ljósmyndir. Hlýði viðkomandi ekki að þá má handtaka hann á staðnum og gera myndavélina upptæka.

Ljósmyndarar mótmæltu þessum lögum fyrir utan Scotland Yard í gær (sjá mynd)

Lögin eru sett til að geta hindrað hryðjuverkamenn í yfirlitskönnun. En eins og The Associated press hefur bent á að þá skerða þessi lög líka frelsi ljósmyndara og jafnframt má misnota þau því að lögreglan getur skýlt sér á bak við lögin og bannað myndatöku eða gert myndavélar upptækar t.d. í óeirðum þar sem lögregla kann að vera sek um óþarfa ofbeldi.

Menn þar úti hafa svosem áður misnotað lög um varnir gegn hryðjuverkum.

HÉR má lesa frétt um málið.

Náttföt Julians Schnabels boðin upp á EBay

Til og með 21. degi þessa mánaðar má bjóða í náttföt á EBay sem Julian Schnabel klæddist þegar hann sat fyrir í ljósmynd Annie Lebovitz.

Náttfötin eru einstök fyrir þær sakir að þau eru útslett málningu, Máski hefur Schnabel fengið yfir sig andagift eina nóttina og rokið til og málað eitthvað meistaraverkið. Nú eða bara slett á fötin sem props fyrir myndatökuna.

Náttfötin eru líka signeruð eins og hvert annað málverk eftir meistarann og þeim fylgir jafnframt eintak af mynd Annie Lebovitz af Schnabel.

Ágoðinn af uppboðinu mun renna til Dumbo Art Centerí Brooklyn NYC sem er "Non-profit" listamiðstöð sem stendur fyrir sýningum og uppákomum í Brooklyn, þ.á.m. árlegri sýningu undir Brooklyn brúnni.

Fyrir áhugasama þá má bjóða í náttfötin HÉR

Fréttaljósmyndir ársins

Fréttaljósmynd ársins hjá World Press photo er eftir Anthony Suau fyrir Time magazine og sýnir lögreglumann kanna húsnæði þar sem á að bera út íbúa sem ekki hafa greitt af lánum sínum.  Eitthvað sem ætti að snerta okkur hér á Fróni í dag.

                                                                        Myndir er hluti af myndröð sem var í öðru sæti í keppni um bestu myndröð í flokknum Sögur úr daglegu lífi.

            Sigurvegari í keppni um bestu myndröð í flokknum Sögur úr daglegu lífi var hins vegar Brenda Ann Kenneally fyrir röð sem birtist í The New York Times

                                                                    Sigurvegari í Venjulegum fréttamyndum(General news) var Luis Vasconselos fyrir Journal a critica / Zuma news og sýnir konu reyna að stöðva óeirðalögreglu.

                                                                          Chiba Yasuyoshi sigraði í flokknum Fólk í fréttummeð mynd af ættbalkaerjum í Kenya fyrir Agence France Presse

          Callie Shell sigraði í Fólk í fréttum/Sögur fyrir myndröð fyrir Time frá forsetaframboði Baracks Obama

                                                                          Þessi ágæta mynd Pauls Mohan af sigurmarki Írska unglingalandsliðsins gegn Grikkjum var talin besta íþróttamynd ársins

                                                                      Carlos Gutierrez hlaut verðlaun fyrir bestu náttúrumyndina fyrir Patagonia Press

                                                                             Og Yuri Kozyrev taldist hafa tekið besta portrett ársins fyrir Time.

HÉR má svo skoða allar myndirnar.

Bestu fréttamyndirnar valdar

Nokkrir hinir

Vetrarhátíð í kvöld. Fullt af viðburðum.  Menning og fjör.

Las í gær grein í Mogganum um sýninguna Nokkrir vinir sem opnar í Listasafni Íslands í kvöld.  Sennilega er hún staðgengill sýningarinnar á verkum Fridu Kahlo sem hefur verið flautuð af eða allavega frestað. 

Leitt að Frida komi ekki, en ég hef samt trú á að Nokkrir vinir verði ágætis sýning.  Ég þurfti að bregða mér í safnið um daginn og sá nokkur verkanna. Magnús Pálsson klikkar ekki og verk Harðar Ágústssonar eru alger snilld.

Helsta verkefni Listasafns Íslands á næstunni er að vinna úr því sem er okkur næst.  Efnahagurinn býður ekki upp á mikinn innflutning. Í Nokkrum vinum er verið að vinna  með það sem er til  en að sama skapi er haldið úti alþjóðlegum tengslum með því að setja listamenn í viðhengi við Dieter Roth.

Ég hugsa samt hvort að Dieter Roth tengslin hafi ekki náð "all time low" með sýningu á verkum eftir vini hans á Íslandi.

En það mætti svosem taka þemað á enn lægra stig og gera aðra sýningu sem heitir Nokkrir hinir sem byggist á verkum íslenskra listamanna sem aldrei kynntust Dieter Roth.

Svona, ef einhver önnur sýning verður flautuð af á næstunni.

Ljóðaslamm á Safnanótt

Að horfa á aðra

Eiginkona mín Guðrún Vera Hjartardóttir er þessa dagana í Króatíu sem þátttakandi á sýningu í Art Pavilion, Samtímalistasafninu í Zagreb.

Listaskálinn er eitt elsta listsýningarrými í Króatíu og hefur verið starfandi sem slíkt síðan árið 1898.   Þetta er gríðarlega fallegt hús (sjá mynd t.v.), teiknað af Fellner og Helmer í Art Nouveau stíl.

Sýningin heitir Að horfa á aðra og er Guðrún Vera að vinna með áhorfandann, eins og hún hefur gert síðastliðin 10 ár eða svo.  Ég hjó líka eftir því að kyrrmynd úr vídeóverki hennar, Áhorfandi, sem er tekið upp í Listasafni Íslands, er notað í fréttatilkynningu safnsins.

22 listamenn víða að sem vinna með áþekkt þema taka þátt í sýningunni:

Lovro Artukovic (Króatíu), Oreet Ashery (Ísrael), Božena Končić Badurina (Króatíu), Maja Bajević (Bosníu-Herzegovínu), Stella Capes (Bretlandi), Boris Cvjetanović (Króatíu), Maria Kheirkhah (Íran), Kristina Leko (Króatíu), Mayumi Nakazaki (Japan), Olivier Menanteau (Frakklandi), Boris Mihailov (Úkraínu), Trine Lise Nedreaas (Noregi), Nika Radić (Króatíu), Ivan Kožarić (Króatíu), Nicole Hewitt (Bretlandi), Gudrun Vera Hjartardottir (Íslandi), Pedro Lash (Mexíkó), Lala Raščić (Bosníu-Herzegovínu),Julika Rudelius (Þýskalandi), Santiago Sierra(Spáni/Mexíkó), Stjepan Šandrk (Króatíu). Ksenija Turčić (Króatíu).

Sýningin opnar í kvöld ef einhver hefur í huga að skella sér.

LOOKING AT OTHERS

                                Guðrún Vera Hjartardóttir, Spectator, 2008

The international exhibition“Looking at Others” will open in the Art Pavilionin Zagreb on February 12, featuring works of twenty two contemporary artists, within the concept of the author of the exhibition, art historian Radmila Iva Janković.

 The concept throws light on issues of ethics or better said: lack of ethics in contemporary society. The works presented in the media of video, photography, installations and paintings, feature artistic approaches that reveal the interactions of artist and model i.e., object.

The artists reveal, sometimes quite brutally, the darker places of the world in which we live –cultural racism, the harsh laws of the market, contemporary forms of neo-colonialism, the mediaisation of reality, as incorporated by the reality show culture, and also attempt to let us know that art can sometimes help in the surmounting of socially caused traumas through the introduction of the ethics of responsibility.

Opening:
12 February,2009 7pm

Exhibition Period:
12 February – 15 March, 2009

Verðsamanburður

 Miðsumarnótt Svavars Guðnasonar frá árinu 1944 (100x128 cm) fer þá svipuðu verði hjá Fold og:

 Victor Vasarely frá 1967 (48x45 cm.)

Luciano fabro frá 1967 (199x194 cm)

Cindy Sherman frá 1983 (88x60 cm.)

 

Yves Klein frá frá 1957 (35x30x28 cm)

hjá Sotheby´s um daginn.

Með skekkjumörk of eða van.

Svavar á 4,4 milljónir