Ósýnilegar drottningar

Sá sýningu Birgis Snæbjörns Birgissonar á Kjarvalstöðum, Ljóshærð ungfrú heimur, 1951- 

         

Eins og yfirheitið gefur til kynna að þá er þetta "work in process" þar sem að listamaðurinn mun halda áfram að mála ungfrú heim ljóshærða eftir því sem þær bætast við.

 Alls eru þetta 56 portrettmyndir af fegurðardrottningum"Miss world" keppninnar.

Birgir er einn veigamesti listmálarinn á Íslandi í dag.  Serían hans um Norræna kynstofninn sem hann sýndi á sýningunni "Ný Íslensk myndlist" í Listasafni Íslands árið 2004 er með áhrifamestu málverkaseríum sem sést hafa á Íslandi.

Fegurðardrottningarnar eru metnaðarfullt verkefni og fellst ádeilan einna helst í hugmyndum um fegurð og ekki síst í skjóli listasafnsins, eða er listasafn ekki byggt á nokkurskonar fegurðarsamkeppni?

Fegurðin í verkum Birgis fellst í hverfulleika og hreinsunaraðgerðum.

Hverfulleikinn verður tímalaus og drottningarnar fastar í nærmynd á striganum með frosið bros og starandi blá augu , svo maður greinir ekki endilega nýja eða gamla fegurðardrottningu. Allar eru þær jafnvígar á veggjum safnsins.

Ég var fyrir vonbrigðum með uppsetninguna. Milliveggjum raðað þannig að á vissum punktum í rýminu birtast myndir og aðrar hverfa. Maður labbar einhverskonar ferli eða talningu mynda og rýmið hreyfist með. Flott gert, en bara allt of yfirsmíðað og "proppsað" fyrir þessar fölu myndir.  

Held að virkni myndanna hefði verið sterkari ef salurinn hefði verið skilinn eftir opinn, án milliveggja, þær rammað hann inn og gætu allar æpt á mann í einu þegar maður kæmi inn í rýmið.

Mæli samt með Bigga.

Hér er linkur á grein sem ég skrifaði um Birgi fyrir New York arts magazine í fyrra.

http://www.nyartsmagazine.com/index.php?option=com_content&task=view&id=5077&Itemid=25