Flott að fitna

Það hefur jafnan þótt dyggð í Hollywood að fita sig fyrir hlutverk og hefur sá gjörningur oft skilað einum Óskar á stofuborðið. 

Elisabeth Taylor bætti á sig 15 kg fyrir Who´s afraid of Virginia Woolf og hlaut Óskar, Charlize Theron bætti á sig fyrir verðlaunahlutverkið í Monster og Robert de Niro bætti á sig 30 kg. fyrir Raging Bull og fékk Óskarinn (Hann mætti síðan skorinn og vöðvastæltur í Cape Fear skömmu síðar).

Matt Damon er fantagóður leikari.  Var sérstaklega góður í The Talented Mr. Ripley, en líka fínn í Good Will Hunting og The Departed.  

Með 15 kg. í bónus og þar að auki í Sodenbergh mynd eru honum allir vegir færir.....

Búttaður Damon óttast titilsmissi

Bestu myndlistarmannamyndirnar

Ussussusss...þetta er asnalegur listi. Raging Bull er auðvitað besta íþróttamynd "ever".  Hreint og klárt listaverk.  Líka "The Hustler þar sem Paul Newman túlkaði Eddy Felson af einskærri snilld (eða er billjard ekki líka íþrótt?).  Newman lék líka í bráðskemmtilegri mynd sem heitir Slap Shot og fjallar um íshokkílið.

En hvenær ætli birtist svona listi um bestu kvikmyndirnar  sem fjalla um myndlistarmenn? 

Birti hér með minn lista af bestu myndlistarmannakvikmyndunum.

         

1) Andrei Rublev (Andrei Tarkovski, 1966)

2) Lust For Life (Vincente Minelli, 1956)

3) The Draughtman´s Contract (Peter Greenway, 1982)

4) Camille Claudel (Manon du Source, 1988)

5) Caravaggio (Derek Jarman, 1986)

6) Rembrandt (Alexander Korda, 1936)

7) Pollock (Ed Harris, 2000)

8) La Belle Noiseuse (Jacques Rivette, 1991)

9) The Horse´s mouth (Ronald Neame, 1958)

10) Moulin Rouge (John Huston, 1952)

Og er þá ekki rétt að koma með íþróttamyndalistann minn líka.

       

1) Raging Bull (Martin Scorsese, 1980)

2) The Hustler (Robert Rossen, 1961)

3) Slap shot (George Roy Hill, 1977)

4)  Bull Durham (Ron Shelton 1988)

5) Rocky (Sylvester Stallone, 1976)

6) Caddyshack (Harold Ramis, 1980)

7) This Sporting life (Lindsay Anderson, 1963)

8) Body and soul (Robert Rossen, 1947)

9) Breaking away (Peter Yates, 1979)

10) The Natural (Barry Levinson, 1984)

Rocky besta íþróttamyndin

Óskeikul smáatriði

Eitt sem gerir hina sígildu Casablanca að meistaraverki eru smáatriðin, eins og þegar roskinn maður gengur inn á Rick´s café américaine og dyravörður segir "Welcome professor", nú eða bara umræður og útlit manna sem birtast í bakrunni myndar.

þessi smáatriði segja allt sem segja þarf um hlutverk borgarinnar í síðari heimstyrjöldinni, en Casablanca var staður sem fræðimenn og listamenn sem ögruðu hugmyndum þriðja ríkisins flúðu til. Þeir voru á svörtum lista nasista og fundu griðarstað í Casablanca og félagskap annarra á svipuðu róli. Casablanca var þá máttugur staður fyrir umræðu og sköpun.

Slík smáatriði skipta öllu máli í gerð meistaraverks, og er kvikmyndin Casablanca óskeikul á aðstæðurnar.

Í tilfelli Ilsu og Victors að þá eiga þau stopp í borginni, en Victor er efst á óskalista nasista og Rick hjálpar þeim að flýja undan glæpamönnum, spilltri lögreglu sem sjá hag sinn í að selja þau í hendur nasista.

Má vel vera að Madonna kunni að sannfæra einhverja og hrinda endurgerð í framkvæmd. En sú mynd gæti eingöngu notast við rómantíkina og "hasar-plott" í Casablanca. Út frá aðstæðum í Írak getur sama sögusvið aldrei gengið upp.  Veit allavega ekki til þess að fræði- og listamenn hafi verið að leita til Íraks sem griðastað undan kúgun.

Án ígrundunar um aðstæður og breyttra óskeikula smáatriða er endurgerð dæmd til að mistakast. Auk þess getur hún varla heitið Casablanca (nema þá að nafn kvenhetjunnar verði breytt í Iliona Casablanca).

Madonna endurgerir Casablanca

Frelsi frá forminu

Hef verið í smá viðræðum á bloggi Yddarans varðandi Kvikmyndir eftir handriti Charlie Kaufman. Michel Gondry kom þá til tals og langaði mig þess vegna til að minnast lítillega á myndlist og kvikmyndir, en Gondry er líka installasjón-listamaður og sýnir einmitt um þessar mundir í Deitch projects í New York sýningu sem heitir Be kind rewind (sjá yfirlitsmynd af sýningu). Þetta er sami titill og kvikmynd hans sem er þessa dagana í bíói, en hann sýndi einmitt áður í Deitch projects árið 2006 installasjón sem hét Science of sleep.

Það er áhugavert að spá í hvaða kvikmyndagerðarmenn eru einnig í myndlist og hver munurinn er á kvikmyndaverkum þeirra og annarra. Má t.d. nefna David Lynch, Peter Greenway og Derek Jarman.  Sá síðastnefndi er fyrir mitt leyti brautryðjandi í því að fleyta þessi mörk kvikmyndar og myndlistar, eins og algengt er í dag, og viss undanfari fyrir t.d.  Matthew Barney. Kvikmyndin The Garden" er gott dæmi um það.

Þessir menn styðjast umfram allt við hið sjónræna og eru tormeltir, sérstaklega í samanburði við kvikmyndasamsteypumyndir frá Bandaríkjunum.

Í sinni síðustu mynd, Inland Empire, þótti mér David Lynch færa sig lengra inn á þetta svið tilraunakenndar og frelsis frá forminu.