Meira VÁ!

Var um daginn að ræða um málverk við nemendur í Myndlistaskólanum í Reykjavík og kynnti m.a. einn allra fremsta raunsæismálara samtímans. 

Hann heitir Roberto Bernardi og er frá Ítalíu, fæddur 1974.

Bernardi málar kyrralífsmyndir. Mótífið er jafnan vökvi í gleri, speglun og gegnsæi. Alveg svakalega flókið að fanga þetta með olíulitum á striga en Bernardi gerir það óhugnanlega vel, eins og Hollenskur 17. aldar málari endurfæddur á IKEAöld.

Einn nemandi spurði -"Ef myndirnar eru alveg eins og ljósmynd, hvað er þá "pointið". Hvar er listin?".

Svarið mitt var - "Listin er í VÁ-inu". 

Að horfa á olíumálverk í þessum gæðum, handverkið óaðfinnanlegt, er bara eitt stórt VÁ!

Og ég væri alveg til í soldið meira VÁ! í listina hér heima þessa dagana.

Myndin hér að ofan er af olíumálverki eftir Roberto Bernardi. Verkið heitir Senzasioni og er frá árinu 2003. Það er 89x150 cm. að stærð.

Það má smella á myndina í tvígang til að skoða hana í stærra formati.

Athugasemdir

[IGG , 10.1.2009 kl. 01:53]

Vaaaaáááááá segi ég nú bara :))

[Imba sæta (IP-tala skráð) 10.1.2009 kl. 12:20]

Takk fyrir að færa okkur Roberto - hann er rosalegur snillingur - váááááá

[Ásgeir Kristinn Lárusson, 10.1.2009 kl. 12:33]

Ef þessi hæfileikaríki drengur hefði málað allt þetta gler í þúsund molum, þá hefði ég sagt váááááá!!! :)

[Ólöf Ingibjörg Davíðsdóttir, 11.1.2009 kl. 11:23]

Þetta er stórfenglegt! Eftir það grunnnám sem ég fékk í teikningu í haust er ég á því að mun erfiðara sé að teikna/mála það sem við sjáum en það sem okkur finnst um það sem við sjáum. Það krefst færni í handverki sem hefur ekki átt upp á pallborðið lengi. Við hefðum kannski gott af að taka aftur upp "vanitas" málverkið og vera meira gagnrýnin á "Cheerios syndromið" - maður á að segja það sem manni finnst. Getum við málað ekki bara það sem okkur finnst heldur það sem áþreifanlegra er? Veruleikinn býr vissulega í skynjun okkarl líka en hversu oft snarstoppar maður og tengist veruleikanum í sjálfum sér frammi fyrir endalausu abstrakti?

[judas (IP-tala skráð) 11.1.2009 kl. 15:01]

Ég verð að segja að ég er alveg sammála nemandanum skildi ekki afhverju maður mundi vilja mála mynd nákvæmlega eins og ljósmynd, þetta kallast

photo realismi sem er ekki sama og realismi, þesskonar myndir eru málaðar nákvæmlega eftir ljósmyndinni sem búið er að varpa á strigan með myndvarpa.

Þetta hefur lítið sem ekkert að gera með 17 aldar Hollensku málara, en það er hægt að hrósa listamanninum fyrir að nenna þessu. Mér fynnst þetta frekar ólífrænt og dautt. Það er ríkjandi misskilningur að "gott" málverk eigi að líta út eins og ljósmynd, Rembrandt og Titian teldust þá frekar slappir málarar.

En handverks þekking er á hraðri útleið þökk sé listaháskólanum, sem virðist hafa útbreiðslu fáfræðis að markmiði.

[rósa (IP-tala skráð) 11.1.2009 kl. 21:14]

the dazzle of skill ...eru leiðindahundakúnstir, svona fingraleikfimi er gerð af hreðjavana skemmtikröftum og skilar engu nema því sem kallað er instant gradification

...og það getur maður fundið hvenær sem er í hollívúdd myndum, gamanþáttum um feita eiginmenn sem eiga grannar konur og fréttatímum í sjónvarpinu

[judas (IP-tala skráð) 11.1.2009 kl. 22:20]

Já Rósa þú skalt passa þig á því að verða ekki "dazzled", að "skemmta" sér og

öðrum er auðvitað alveg hræðileg list! Skammastu þín Sheakspeare, þetta eru allt of skemmtileg leikrit !!Ojjbararsta Monet...ógeðslega aðlaðandi blóm! Bíddu ertu að grínast? Ertu ný komin úr nunnu klaustri? Það er nefnilega þetta strang kristna fólk sem þolir ekki fegurð og skemmtun. Rósa mín ein af megin ástæðum þess að samtímalist er eins leiðinleg og hún er að þar ríkir geigvænlegur skortur á hæfni, þetta vita allir, og það er hæfnin sem samtímalistamenn óttast mest, það má aldrei heillast.

[Ransu, 11.1.2009 kl. 22:32]

Júdas. Margur Hollendingurinn notaði Cameru obscura, sem var fótórealismi þess tíma.  Og ég tek undir með David Hockney að þetta sé bara spurning um þróun frá obscura yfir í lucinda, sem er íþá tæknilegs eðlis en ekki hugmyndalegs.

Ólöf nefnir "Vanitas" hér að ofan, en það voru kyrralífsmyndir Hollendingana og voru tímanna tákn þar sem mótífið færðist frá kaþólskunni yfir í Lútherismann.  Í dag er það bara IKEA.

Bernardi vann reyndar við að gera við kirkjumyndir áður en hann snéri sér að landslagsmálverki sem þróaðist í þessar uppstillingar.

[judas (IP-tala skráð) 11.1.2009 kl. 22:56]

Ég er ósammála David Hockney, bókin hans er skrifuð með það að leiðarljósi að afsaka eigin vankunnáttu, enda gat hann aldrei fært rök fyrir því að þeir allra fremstu hefðu nokkurn tímann notað slíka tækni, vegna þess að þeir gerðu það ekki, Vermeer er líklega sá þekktasti. Hockney er eins og pylsusali að skrifa bók um haute cuisine, eiginlega bara fyndið, en það hefur tvímælalaust skemmtanagildi.

[Ragga (IP-tala skráð) 12.1.2009 kl. 19:15]

"Hollenskur 17. aldar málari endurfæddur á IKEAöld" Snilld!

En, vá segi ég með þér.

Er annað hægt?