Philippe Decrauzat

 Ég verð að játa að ef ég gæti skotist hvert sem er á morgun í einn dag eða svo að þá mundi ég fara til Vínar á sýningu Philippe Decrauzat, Secession, í Galerie Grafisches kabinett.

Decrauzat er einn sá heitasti í geometríunni um þessar mundir. Fæddur árið 1974 í Sviss og hefur sótt í geometrískar hefðir þarlendis.

 Hann þykir samt óþekkur formalisti og gefur hefðinni stundum langt nef,  Er það sem kallast "Formalist bad boy".

Ég sá sýninguna hans í Sviss institute í New York.  Hún pirraði gagnrýnanda "Time out", Adam E. Mendelhson, allverulega sem kallaði hana "Mishmash of artistic stardegies".

Ég var hins vegar ekki á sama máli.  Mér þótti mikið til hennar koma. Sýningin er með þeim eftirminnilegri sem ég hef séð á síðustu árum og hef fulla trú á að Secession sé alls ekki síðri. 

Ég hef fram í lok apríl til að skjótast.

Myndir

(Efri) Yfirlitsmynd frá sýningunni "Square" í Swiss Institute.

(Neðri) Yfirlitsmynd frá sýningunni "Secession" í Galerie Grafisches kabinett.

Athugasemdir

[Kristbergur O Pétursson, 16.3.2008 kl. 08:54]

Ég myndi skjótast til Akureyrar frekar...og þú ert þar sjálfsagt nú. Þeir fyrir norðan eiga heiður skilinn fyrir allt sem gert er fyrir myndlistarlífið þar. Það er ekki bara Hannes, heldur allir til samans. Samtakamátturinn, Listagilið... hér í Hafnarfirði er  ládeyða. Byggingarnar á Norðurbakkanum fara í sögubækur, þar er risaklúður að gerast ef þú vissir ekki af því. Síðan ætla bæjaryfirvöld að rífa eina húsnæðið sem eftir er í miðbænum, (Dvergur v. Lækjargötu) sem notað er af listamönnum, þ.á.m. mér. Það á víst að rífa það vegna ljótleika og byggja eitthvað fallegt í staðinn. En ég lýsi fullu vantrausti á ALLA sem koma í námunda við skipulag og arkitektúr í Hafnarfirði eftir Norðurbakkaklúðrið. Akureyringar breyttu aflögðum iðnaðarhúsum í menningarstaði. Listagilið er þeim til sóma og verður vonandi áfram. Hafnarfjörður, minn fagri og elskaði heimabær, hefur dregist afturúr og er að komast niðurá Garðabæjarstigið.

[Ransu, 16.3.2008 kl. 10:55]

Já, Þau á Akureyri hafa vissulega byggt upp ágætis myndlistarsenu og þótt nærvera Hannesar Sigurðssonar sé spítt fyrir listalífið að þá má ekki gleyma að það eru listamennirnir sjálfir sem hafa staðið fyrir uppbyggingunni. 

Frumkvæði sem stuðla að uppbyggingu myndlistar koma sjaldnast frá yfirvöldum. Góð samstaða myndlistarmanna á Akureyri hefur skilað sér og gæti verið öðrum til fyrirmyndar.   Sýningarrýmin eru mikið til rekin af listamönnunum sjálfum, ekki bæjaryfirvöldum, en húsnæði er væntanlega niðurgreitt. 

Ég ætla að bíða með að skjótast til Akureyrar þar til í apríl þegar eiginkona mín opnar þar í bæ.