Hvers vegna ég er ekki málari

 Það sagði mér skáldkona í gær að hún hafi farið á ljóðakvöld og þar var stappað út úr dyrum. Fólk er augljóslega farið að leita í einhver dýrmætari gildi en fyrir mánuði síðan.

Þess vegna og í tilefni aldarminningar Steins Steinarr þar sem Lesbók er undirlögð ljóðalist hans ætla ég að birta eitt af mínum uppáhalds ljóðum sem ég m.a. hef notað mikið í kennslu.

Ljóðið er eftir bandaríska Beatnikk skáldið Frank O´Hara "Why I am not a painter" sem er eftir  frá árinu 1961. 

Frank O'Hara (1926-1966)

Why I Am Not a Painter

I am not a painter, I am a poet.
Why? I think I would rather be
a painter, but I am not. Well,

for instance, Mike Goldberg
is starting a painting. I drop in.
"Sit down and have a drink" he
says. I drink; we drink. I look
up. "You have SARDINES in it."
"Yes, it needed something there."
"Oh." I go and the days go by
and I drop in again. The painting
is going on, and I go, and the days
go by. I drop in. The painting is
finished. "Where's SARDINES?"
All that's left is just
letters, "It was too much," Mike says.

But me? One day I am thinking of
a color: orange. I write a line
about orange. Pretty soon it is a
whole page of words, not lines.
Then another page. There should be
so much more, not of orange, of
words, of how terrible orange is
and life. Days go by. It is even in
prose, I am a real poet. My poem
is finished and I haven't mentioned
orange yet. It's twelve poems, I call
it ORANGES. And one day in a gallery
I see Mike's painting, called SARDINES.

"Sardines" eftir Mike Goldberg frá árinu 1955. 

Fjárfesting framtíðinnar

Í efnahagshruni eru einhverjir sem þó eiga aura en treysta ekki bönkum lengur fyrir þeim og vilja fjárfesta í einhverju áþreifanlegu sem að auki hefur eitthvað dýpra verðmæti en tóm verðbréf. 

Varla er ekki hægt að fá vaxtalaus lán til listaverkakaupa í dag, en það hefur verið hægt undanfarin ár.

Ég sá að Gallerí Fold var að auglýsa uppboð á verkum með yfirskriftinni. "Nú er rétti tíminn til að kaupa list", og verður þessi prýðis geómetría eftir Dieter Roth á meðal verkanna sem boðin verða upp. 

Og þau hjá Fold er ekki einu sem líta þannig á stöðuna.

Lars Ulrich, trommari hljómsveitarinnar Metallica, hefur sett málverk eftir Jean-Michael Basquiat, heitinn, á sölu.

Lars hefur átt verkið, Untitled Boxer (sjá mynd), eftir þennan snilling nýja expressjónism- ans í 10 ár og er tilbúinn að skilja við það núna, enda metið á 6 milljónir punda (sem erfitt er að reikna þessa dagana í gengi ísl. krónu. En er u.þ.b. 1100.000.000 kr.).

Í grein New York Times (sjá HÉR) er fjallað um málið og hefst hún á orðunum; "As the financial markets skid wildly, some collectors are waging bets that art will be viewed as a safe haven".

Borgað fyrir að yfirtaka lán

ubu og óæskilegasta sönglagið

http://www.ubu.com/ er frábærastastasta vefsíðan fyrir listunnendur í dag.   Þar má liggja yfir hlóðverkum og videoverkum eftir unga sem aldna, lifandi og dauða, Duchamp, Cocteau, Becket, Banksy, Fahlström, Acconci, Abramovich, Anderson, Schneeman....og bara alla.

Fyrir video smellir maður á Film & Video inn á síðunni vinstra megin en fyrir hljóðverk smellir maður á sound.

Í hljóðverkum mæli ég sérstaklega með Komar & Melamid & Dave Soldier´s , The Most unwanted song.    Pólitískt-kántrí-óperu- 90´s rapp-með skosk-írsku ívafi. Alveg brilliant.

Annars er stórhættulegt að fara inn á þessa síðu.  Maður drukknar alveg.

Njótið...

Simon Hantai látinn

Simon Hantai fæddist í Ungverjalandi árið 1922 þar sem hann nam listir. En fluttist svo til Parísar árið 1949 og bjó þar til æfiloka, eða llt til ársins 2008. 

                  Hantai var af kynslóð tilraunakenndra abstraktlistamanna í Frakklandi sem brúuðu bilið á milli athafnamálverks og mínimalisma eða konseptlistar (s.s. Yves Klein, Piero Manzoni ofl.) .

Hantai var kunnur fyrir stórar myndir gerðar út frá sjálfráðinni skrift en var þó þekktastur fyrir að vinna með textíl strigans sjálfs í málverkum og setja að jöfnu það sem er málað.

Hann þróaði með sér tækni sem kallast Samanbrot (Folding / Pliage) sem byggist á því að krumpa saman strigann, mála á hann þannig og síðan strekkja á ramma þannig að auðir fletir mynda form til móts við það sem er málað. 

Fyrir vikið var Hantai  kallaður "málari þagna og fráhvarfs",  sem hann svo undirstrikaði þegar hann hvarf af sjónarsviði lista skömmu eftir að hann sýndi sem fulltrúi Frakka á Feneyjartvíæringnum 1982.

Ástæðuna fyrir brotthvarfinu sagði Hantai síðar vera að honum hafi þótt listheimurinn farinn á villu vegar og þess vegna sagt skilið við hann.

Hantai hóf  þó að sýna að nýju seint á tíunda áratugnum og var starfandi í list sinni þegar hann lést .

HÉR má lesa minningargrein um listamanninn á síðu Paul Rodgers gallery og HÉR er löng og mikil grein um hann  sem birtist í Art in America árið 1999.

        Myndir. 1) Simon Hantai 2) Blátt, 1962 3) Hvítt, 1973 4) Blátt, grænt og svart, 1977 5) Blátt, grænt og svart, 1979 (hluti/detail)

Bravó Snorri

Flott hjá Snorra Ásmundssyni, myndlistarmanni, að laumast inn á blaðamannafund og rétta Geir H. Haarde uppsagnarbréf Davíðs Oddssonar Seðlabankastjóra.

Gjörningur sem margir hafa hugsað réttmætan eftir gærkvöldið en ekki látið sér detta í hug að segja manninum bara upp sjálfir.

"Einhver varð að gera þetta" segir Snorri.

Sjá Frétt á Vísi og DV

Myndir frá Journey to the Centre

Fékk ljósmyndir í gær frá sýningunni Journey to the centre í Broadway gallery í New York borg.  Þær eru eilítið dökkar en gefa einhverja mynd. Birti hér eitt sjónarhorn.

     Á sýningunni eru verk eftir Önnu Halldórsdóttur, Elsu D. Gísladóttur, Guðrúnu Veru Hjartardóttur, Helgu Arnalds og JBK Ransu. 

Var ákveðið að verkin tengdust að einhverju leyti í umræðu (sbr. undirtitill Bioprocess) og unnið með gólf, veggi og loft og tvívítt, þrívítt, hreyfiverk og hljóð (því miður ekki hægt að ljósmynda hljóðið) 

 Ég læt líka eina opnunarmynd og svo mynd af einu af verkunum mínum á sýningunni. Verkið er úr seríu sem heitir "Tómt" og er unnin með límpunktum á sjálflýsandi (fluorescent) auglýsingarkarton. 

Ég sýni samskonar pappírsverk ásamt veggmynd akkúrat þessa dagana í Jónas Viðar gallerí á Akureyri.

 Margrét Elísabet, fagurfræðingur, var þá á opnuninni og spurði mig í gamni hvort það væri kreppan sem kallaði eftir slíkum úrlausnum.  En ef maður spáir í það að þá eru þetta ídeal kreppumálverk, gerð úr ódýrum tilbúnum efnivið, eru auðveld í flutningum (má flytja á milli landa í bóluplastumslagi) en stækka á vegg sökum tóma flatarins sem skapast fyrir miðju . Þ.e. a. ég sný jaðar pappírsins sem ég hef skorið í að hvorum öðrum og því skapast tómur flötur á milli þess er endar pappírsins mætast.

Auk þess er tilvalið að nota þessa límpunkta til listsköpunar sem annars eru notaðir til að merkja seld eða frátekin listaverk á sýningum.  þeir eru varla notaðir mikið í það þessa dagana.

Löggæsla vegna útilistaverka

Það er margt reynt til að tryggja sér öryggis á þessum síðustu og verstu tímum.

Í Kaliforníu, þar vestra, hafa menn verið að hamstra opinberum bronsstyttum í þeim tilgangi að stela málmi og hefur Schwartzenegger fylkisstjóri hert löggæslu á listaverkum sökum þessa.

Ég vænti ekki að til slíkra aðgerða komi hérlendis, enda ósennilegt að menn geti selt einhver tonn af bronsi á íslenskum svartamarkaði.

En hver veit hvort nokkuð sé heilagt, nú þegar þjóðin riðar til falls?

Sjá frétt á artinfo

Gulldrengurinn

Horfði á Ragnar Kjartansson í þættinum hjá Evu Maríu. Hann var flottur og hefur vafalaust heillað marga en að sama skapi farið í taugarnar á öðrum.

Ég get verið sammála Hannesi Sigurðssyni, þegar hann kallaði Ragga "Gulldrenginn" okkar, í ræðu sinni á opnun Sjónlistaverðlauna, og vænti meira en silfurmedalíu frá honum á Feneyjartvíæringnum.  Soldil pressa. En við bindum vonir við hann.

Ragnar nær að tengja poppsöngvarann og leikhúsið við myndlistina  Þó er varasamt að hampa því sem meginmáli. Eins og að núna sé málið að myndlistarmenn tengi sig annað. Ég hef svosem heyrt flott tónverk eftir Kurt Schwitters (myndlistarmann) og Marcel Duchamp (myndlistarmaður) og Eric Satie (tónskáld) léku saman í kvikmynd. Listamenn hafa semsagt tengt listmiðla í 90 ár. Hins vegar gerir Ragnar það fantavel og bætir skemmtuninni við (artentainment). Gerir þetta allt að sínu, enda "performer" af Guðs náð.

Það átti augljóslega að vera ögrandi atriði þáttarins að Ragnar segði það engan vanda að mála málverk. Að það væri bara tómstundargaman á meðan hugmyndalistin væri alvöru vinna, að svara e-meilum og svoleiðis.

Það var fyndið hjá honum. Ég hló allavega.  Ekki síst vegna þess að ég hef séð málverkin hans og get tekið undir það að hann er tómstundarmálari.

En hann er flottur konseptlistamaður, að svara e-meilum og svoleiðis.

HÉR er heimasíða kappans.

Stjörnur samþykktar

Jæja,

Ég ákvað að þegar 200 manns hefðu gefið atkvæði sitt mundi ég láta skoðanakönnun lokið.

Spurningin snérist um það hvort myndlistargagnrýnendur Moggans ættu að gefa stjörnur eður ei.

Reyndar kusu 202. Var aðeins of seinn að skrúfa fyrir könnunina. En það breytti ekki niðurstöðunni.

Já 43,6% (88)

Nei 42,1% (85)

Alveg skítsama 14,4% (29)

Semsagt stjörnurnar voru samþykktar hjá almenningi.

Krúttið er dautt - Lengi lifi pönkið!

Heyrði smellið viðtal við Dr. Gunna á Xinu. Þar var spjallað um kreppuna, en Doktorinn sá eina ljósglætu.  Og svo ég orði það eins og það dvelur í dagsminningunni: "Nú er krúttið búið.  Það nennir enginn að hlusta á einhvern gaula undir harmonikkuleik þegar ástandið er svona. Nú vilja menn blóð! Nú vilja menn heyra pönk!"

Það er margt til í þessu því eins og ég benti stuttlega á í athugasemd hér í neðra bloggi. Að nú rekst maður á myndlistargreinar þar sem talað er um þreytu á myndlist handa kjúratorum og liststofnunum, kaupstefnum og biennölum.  Að Feneyjartvíæringurinn sé bara náttúrulaust sýningarstjóra-runk og risa kaupstefna.

Semsagt: Krúttið er dautt - Lengi lifi pönkið!